در آسمانِ نگاهش بهشت منزل داشت            بهشت روشنی از آن همه فضائل داشت

شکوه و هيبت و حسن و ملاحتش بی مثل            عجب جمال و جلالی در آن شمايل داشت

نگـاه روشن او آيـه‌هـای «والفجر» و            لبـش تـرنّـم «يا اَيُّـهـا المُزَمّل» داشت

رسيد صبح سـپـيـد نزول «أَعْـطـَـينا»            رسيد و کوثری از روشنی حمايل داشت

مسيح بود و دمش جان تازه می‌بخشيد            که زنده از نفحاتش هزارها دل داشت

دمی به ابروی پـيـوسـته خم نمی‌آورد            اگر که لشکر طاغوت در مقابل داشت

اگر که سيل عداوت، چو کوه پا برجا            اگر که موج ندامت، صفای ساحل داشت

نشد فـداش گر اين نيـمـه‌جـانِ نـاقـابـل            به راهش آن همه جان‌ْبرکفانِ قابل داشت

چه کرد روح خدا در جهاد عشق و عقل            حکـيم عاشق و دلدادگان عاقـل داشت

گذاشت بر دل ما گرچه داغ هجرش را            مسیر روشن او سالکان واصل داشت

نهاد دست خدا در وجود «سيّد علی»            شکوه و هيمنه‌ای که «امام راحل» داشت

خدا کـند که بـفـهـمـیم این سـعـادت را            حـیـات طـیـبـه را، نـعـمـت ولایـت را